Από Athens By Night
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Βασικές πληροφορίες
Εμφανής Ηλικία 25
Τίτλοι
  • Κανένας
Sire Άγνωστο
Clan Daeva
Covenant Circle of the Crone
Embrace 2012
Childer None
Coteries None
Blood Potency

Σαδίστρια Daeva. Της αρέσουν τα βιβλία. Ζει σε ένα ξενοδοχείο.

Chronicle History[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1ο Live, 09/02/2014[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Carrie ήταν γενικά ήσυχη στο Ηλύσιο, αλλά δημιούργησε ένα ωραίο κόνσεπτ όσον αφορά τον Sire της (που τελικά δεν στέκει; πρέπει να το ελέγξω αυτό) (2xp) Σύνολο:2xp

Player Bio[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία, από οικογένεια ξεπεσμένων αριστοκρατών ελληνικής καταγωγής, που το μόνο που τους είχε απομείνει είναι ένας τίτλος και ένας πύργος, απομεινάρι μιας δόξας χαμένης προ πολλού.

Δοκίμασε τα πάντα μέχρις ότου τίποτα πλέον δεν μπορούσε να την ικανοποιήσει. Σεξ, ναρκωτικά, βία. Τίποτα δεν μπορούσε να καλύψει το κενό που ένιωθε μέσα της. Τις ώρες της ηρεμίας, όταν αυτός ο πόθος για οποιοδήποτε συναίσθημα ηρεμούσε, τις περνούσε στη βιβλιοθήκη του παππού της, διαβάζοντας Γάλλους κυρίως συγγραφείς. Έτσι μπήκε σιγά σιγά στον κόσμο του DeSade, όπου ηδονή και πόνος μπλέκονταν σε ένα χαώδες παιχνίδι εξουσίας και υποταγής. Είχε ήδη δοκιμάσει τον πόνο στο σεξ, και αυτή η ένταση την ικανοποιούσε στιγμιαία, αλλά πάντα κάτι έλειπε. Αυτό που ξύπνησαν μέσα της αυτά τα αναγνώσματα, είναι μια μη σωματική, σχεδόν μη σεξουαλική ηδονή που ένοιωθε όταν μπορούσε να περιεργαστεί ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, τον τρόπο που αντιδρούν στον πόνο, στον φόβο, στο αίμα τους. Όταν προσπαθούσε να καταλάβει πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και όταν προσπαθούσε να το φέρει στα όριά του.

Σε μια στιγμή αναλαμπής, οι πάντα απόμακροι γονείς της, είδαν πως η κόρη τους βάδιζε σε επικίνδυνα μονοπάτια και αποφάσισαν να την στείλουν, να την εξορίσουν μάλλον, στην Ελλάδα, σε κάτι μακρινούς συγγενείς, ελπίζοντας πως θα ηρεμούσε ή μάλλον πως θα γλίτωναν τον κόπο να καθαρίσουν κάποια από τις βρωμιές της.

Αυτή τους η απόφαση δεν την επηρέασε κάπως. Δεν τους συμπαθούσε ιδιαίτερα τους γονείς της και δεν είχε κάποιον φίλο που θα της έλειπε, ή θα του έλειπε. Το μόνο που της έλειπε ήταν η βιβλιοθήκη του παππού της.

Στην Ελλάδα η ζωή της παρέμεινε η ίδια. Δικτυώθηκε εύκολα, χάρη στα χρήματα που της κατέθεταν κάθε μήνα οι δικοί της, χωρίς να ενδιαφέρονται να μάθουν πώς τα περνάει, αν ζει ή αν πέθανε. Οι συγγενείς της, διακριτικοί ή αδιάφοροι, της είχαν παραχωρήσει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο που είχαν κοντά στο κέντρο και ήταν γι'αυτούς σαν να μην υπήρχε.

Η δίψα συνέχιζε να καίει μέσα της και το κενό να μεγαλώνει. Προσπαθούσε να μην το σκέφτεται, γιατί φοβόταν πως, αυτό το απροσδιόριστο ανεκπλήρωτο που ένιωθε, θα την τρέλαινε.

Παρόλ' αυτά ήταν μια πολύ ήρεμη και γλυκιά κοπέλα, συμπαθητική και ευγενική με όλους, ήσυχη και εσωστρεφής, με τα βιβλία της, τη μουσική της, την ποίηση, κλεισμένη μέσα στο δωμάτιο με τις ώρες.

Όταν όμως η δίψα ξυπνούσε.. Ήταν ένας πόνος σχεδόν σωματικός. Δεν φοβήθηκε ποτέ τον θάνατο κι όμως ήταν σχεδόν μια ανάγκη επιβίωσης. Δεν μπορούσε να σκεφτεί λογικά, ήταν σαν κάτι μέσα της να την καταλάμβανε, να καταλάμβανε τις σκέψεις, τα συναισθήματά της, τους φόβους της, ένα θέλω δυνατότερο από εκείνη, δυνατότερο από τα πάντα στον κόσμο. Ένα θέλω που αφού ικανοποιούσε την πείνα του, αποχωρούσε, και επανέφερε εκείνη, χορτασμένη πλέον. Όμως μόνη.

Στα 25α γενέθλιά της, διοργάνωσε ένα πάρτυ, στην ταράτσα του ξενοδοχείου. Η μουσική έπαιζε δυνατά, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά έρεαν άφθονα. Εκείνη, έχοντας πιεί την μισή κάβα και έχοντας πηδήξει τους μισούς καλεσμένους, στεκόταν στην άκρη της ταράτσας και χάζευε τα φώτα της πόλης, χαμένη στις σκέψεις της, χωρίς να δίνει σημασία στους καλεσμένους που όλο έφταναν και περνούσαν να της ευχηθούν για τα γενέθλιά της. Δεν την ενδιέφερε τι γιόρταζαν σήμερα, ο χρόνος δεν την αφορούσε, ήταν σαν να μην υπήρχε χρόνος. Δεν είχε κάτι ή κάποιον να περιμένει, η πείνα εμφανιζόταν σε ανύποπτο χρόνο, δεν της ήταν αναγκαίο να μετρά τις μέρες και δεν το έκανε.

Ξαφνικά, όλες οι αισθήσεις τις ενεργοποιήθηκαν, την έθεσαν σε συναγερμό. Χωρίς να κουνηθεί στο ελάχιστο, κοίταξε με τις άκρες των ματιών της στην είσοδο της ταράτσας. Εκεί στεκόταν ένας άντρας, χωρίς να φαίνεται να κάνει κάποια κίνηση εισόδου στο πάρτυ. Στεκόταν εκεί, στην είσοδο, ακίνητος, σαν να παρατηρούσε τους ανθρώπους που χόρευαν, γελούσαν, έπιναν μπροστά του. Ένας τρελός χορός με ήχους, εικόνες, μυρωδιές, γεμάτος ζωή. Το βλέμμα του όμως είχε ήδη εστιάσει σε μια γυναικεία φιγούρα, που σκεκόταν στην άκρη της ταράτσας, ακίνητη.

Αργά άρχισε να την πλησιάζει. Έφτασε κοντά της και στάθηκε δίπλα της, σχεδόν μπορούσε να τον ακουμπήσει. Ένιωθε το δέρμα της να ανατριχιάζει και το κορμί της να ηλεκτρίζεται. Ήθελε να γυρίσει, να τον κοιτάξει στο πρόσωπο, στα μάτια του, αλλά κάτι μέσα της φοβόταν και την παρακαλούσε να περιμένει να κάνει εκείνος την πρώτη κίνηση. Εκείνος έβγαλε ένα τσιγάρο, το άναψε και της το πρότεινε. Ακούμπησε τα δάχτυλά του και μετά σήκωσε το βλέμμα της. Ήταν σαν να έχασε ο κόσμος μια στροφή. Όσο κρατά ένα τσιγάρο κράτησε η συνάντησή τους. Κανείς δεν μίλησε. Μόνο εκείνος πριν φύγει, έσκυψε και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

Από εκείνη τη νύχτα δεν μπόρεσε να σταματήσει να τον σκέφτεται. Τον φανταζόταν να στέκεται μπροστά της, τον έβλεπε ακόμη και στον ύπνο της. Το πρόσωπό του, η υφή των δακτύλων του, όμως κυρίως τα μάτια του, το βλέμμα του.

Ένα βράδυ, μια βδομάδα περίπου μετά, όπως ήταν ξαπλωμένη στο κρεββάτι της και διάβαζε, ένοιωσε μια απόλυτη ανάγκη να αφήσει το ζεστό της κρεββάτι και να ανέβει στην ταράτσα του ξενοδοχείου. Πάνω στην κουπαστή βρήκε ένα πακέτο από τη μάρκα που έκανε. Το άνοιξε και άναψε ένα. Ενώ κάπνιζε και κοίταζε την πόλη που κοιμόταν στα πόδια της, εμφανίστηκε εκείνος. Από το πουθενά. Στάθηκε πάλι δίπλα της και άναψε ένα τσιγάρο. Ήταν σοβαρός και απόμακρος. Τα φρύδια του σμιγμένα, σαν να προσπαθούσε να ζυγίσει τα πράγματα, να πάρει μια σημαντική απόφαση. Εκείνη τον περίμενε.

Δεν γνώριζε ποιός ήταν αυτός ο άντρας. Το όνομά του, τη ζωή του. Το τι ήθελε από αυτήν. Αλλά ήταν δική του, το ήξερε αυτό. Ένοιωθε πως αυτός ο άντρας θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Μπορούσε να νοιώσει όλο το βάρος του κόσμου να πέφτει στους ώμους του.

Ήρθε πιο κοντά της, την κοίταξε στα μάτια και χαμήλωσε το κεφάλι του. Την φίλησε στα χείλη απαλά, για ώρα. Μετά στο μάγουλο, τον λοβό της και τον λαιμό. Άκουσε ένα κρακ και ένοιωσε έναν δυνατό πόνο. Και μια δυνατή φωτιά να ξεκινά ανάμεσα στα πόδια της και να σέρνεται παντού στο κορμί της καίγοντάς το και παραλύοντάς το.

Και αυτό ήταν.

Όταν ξύπνησε ήταν όλα σαν ένα βίαιο όνειρο. Την σκότωσε, ήταν νεκρή, και την σήκωσε σαν πούπουλο και την πήγε κάπου βιαστικά. Μετά τα πάντα ήταν θολά, έντονα, χρώμα κόκκινο και μαύρο και αίμα και σάρκα. Όταν ξύπνησε έτοιμη, της είπε την αλήθεια.

Στην αρχή ήταν απίστευτα θυμωμένη μαζί του. Αυτό το αίσθημα παράδοσης που είχε πρώτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει ξανά. Ήταν το μικρό κοριτσάκι που ποθούσε την αγάπη και την προσοχή των γονιών της, που ποτέ δεν είχε. Ήταν η νεαρή που ποθούσε την αγάπη και την προσοχή των εραστών της, που ποτέ δεν είχε. Ήταν μια γυναίκα 25 χρονών που ένοιωσε πως ίσως αυτός ο άντρας ήταν η απάντηση σε όλα. Πως θα μπορούσε επιτέλους να είναι με κάποιον για πάνω από μια ή δυο νύχτες. Αλλά ήταν ένα ψέμα. Και εκείνη τόσο τσαντισμένη. Είχε γίνει δική του, χωρίς κανένα λόγο και δεν ήθελε τίποτε άλλο. Τον μισούσε παρόλο που αυτές οι υψηλές προσδοκίες ήταν μόνο στο δικό της μυαλό.

Προσπάθησε να ξεφύγει, να αποδράσει, αλλά δεν την άφησε. Μόνο μετά από ένα χρόνο την άφησε να βγει έξω. Θα μπορούσε να φύγει τότε αν ήθελε, αλλά δεν το έκανε.

Απόψε την συναντάμε 3 χρόνια μετά.

Αυτά τα χρόνια δίπλα στον Sire της, έμαθε πολλά. Συνάντησε σημαντικούς Kindred στους χορούς και τα δείπνα που οργάνωνε, ακόμη και τον ίδιο τον Prince. Ήταν γλυκιά και αθώα και θελκτική και ένοιωθε πως όσο περνούσε ο καιρός, τόσο την αποδέχονταν. Δινόταν σε όποιον την ήθελε, περιμένοντας να δει κάποια έκφραση συναισθήματος από τον Sire της. Τίποτα. Αδιαφορούσε για εκείνη και αγνοούσε την παρουσία της παντελώς, εκτός από τα βράδυ που την καλούσε στο δωμάτιό του και της μάθαινε τα πάντα για τον κόσμο τους, για το πλάσμα το οποίο ήταν πλέον, για το πώς να τρέφεται από τους ανθρώπους, πως να αναγνωρίζει άλλους Kindred και πως να μένει μακριά από τις περιοχές τους, για το Masquerade και για πολλά άλλα.

Δεν ρώτησε ποτέ το γιατί και ποτέ δεν της είπε.

Γνώρισε κι άλλους Kindred της clan τους, καθώς ο Sire της ήταν Succubus και Acolyte, και έγινε ένας από αυτούς μιας και συμμεριζόταν τα πιστεύω τους.

Προσπαθούσε να γίνει αρεστή από όλους, είχε καταλάβει πόσο σημαντικοί είναι οι allies στον κόσμο τους. Προσπαθεί να είναι διακρτική, να μην την βλέπουν σαν απειλή. Ίσως φοβάται λίγο ακόμη, κυρίως από τις ιστορίες τιμωρίας και εκδίκησης που της είχε διηγηθεί ο Sire της.

Οι λόγοι για τους οποίους την επέλεξε ως το childe του την στοιχειώνουν ακόμη, δεν μπορεί να αποφασίσει αν προτιμάει τον εαυτό της όπως ήταν ή όπως είναι. Δεν φοβήθηκε ποτέ τον θάνατο οπότε το θέμα του undead δεν την συγκλονίζει. Δεν ήρθε ποτέ κοντά με κάποιον, οπότε οι θάνατοι συγγενών και φίλων δεν την τρομάζουν. Δεν έχει αποφασίσει αν απέναντί του νοιώθει μίσος ή ευγνωμοσύνη. Ελπίζει μόνο να ήταν κάτι σημαντικό, και οχι απλά ένα καπρίτσιο.

Όποτε δεν αντέχει να βρίσκεται μαζί του στο ίδιο σπίτι, περνά τις νύχτες και τις μέρες της σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, σε μια κακόφημη και σκοτεινή περιοχή στο κέντρο της πόλης. Τρέφεται αποκλειστικά από άντρες, μοναχικούς περιπατητές της νύχτας που, οδηγημένοι από πόθο, την ακολουθούν στο σκοτεινό της δωμάτιο.

Δεν ζητά εκδίκηση από τον Sire της. Είναι δική του και δεν μπορεί να τον βλάψει. Δεν θέλει. Τώρα όμως έχει δύο πείνες να ταίσει, δεν θηρία που είναι έτοιμα να την ξεσκίσουν αν δεν τα ικανοποιήσει. Η εμφάνιση και η συμπεριφορά της κάνουν τους άλλους γύρω της να την συμπαθούν και να την εμπιστεύονται. Το βλέμμα της και το σώμα της τους κάνει να θέλουν να την πηδήξουν. Την αρέσει όταν τους βλέπει υποχείρια των παθών τους, να μην μπορούν να τους αντισταθούν, να σκεφτούν. Μοιάζουν τόσο αηδιαστικά αδύναμοι. Δεν μπορούν να είναι κυρίαρχοι των εαυτών τους. Μα πόσο ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τους φόβους τους. Και τα σώματά τους. Ζεστά, γεμάτα νόστιμο λαμπερό αίμα, γεμάτα ζωή και όνειρα και πόθους και πάθη. Μα οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν βαρετοί και προβλέψιμοι. Το ενδιαφέρον της έχουν αρχίσει να κινούν οι όμοιοί της.

Plots[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Invite Only